çattı kaşlarını: ‘şair!’ dedi. ‘aşkı koy kenara, yoksulluğu anlat.” 
Buruk bir tebessümün eşliğinde cevapladı genç şair:
‘yoksunluğu bırakıp yoksulluğu anlatamam ki amca”
yaşlı adam gence bakıp güldü:
‘şair!’ dedi. ‘Aşkın soldurduğu gülleri bırak, aşksızlığın çoraklaştırdığı gül bahçelerini anlat. Aşkı koy kenara, yoksulluğu anlat.”