tertemiz şeylerden sözedeyim

Tertemiz şeylerden sözedeyim
ilk sevdalarımdan,
ilk dostlarımdan
ne toprağın kokulu çiçekleri
ne vahşi gönüllü
yaban ruhlu insanlar
hiç
hiçbir şey kalmıyor
sonsuz olarak
her şey kuruyor sabah çiğleri gibi
ama bir şey kalıyor ki
çok kıymetli
işte bu kalıntıların parıltısı
hani sakla beni gibilerinden
bir şey sanki
sonsuzluğa
çimenler üstüne oturmak
dostlarla bir şeyler okumak
dolaşmak yıldızların altında
gelecek günlerden konuşmak
rüyalar boyunca
yoksul çocuklar
varlıklı görünüyor insana
                        bir…
                             kız…
                                 sevmiştim…
                                            bir zamanlar…
sessiz sedasız
ama ne dilerse
yapacaktım benden
ondördünde ay gibi
tamdı sevdamız
ama şimdi zamanın
külleriyle örtülüdür
gönlüm baştanbaşa,
uzunuzadıya bunlar
yer ettiler bende.
koca bir ömür boyu
mezarlarında kaldı
sevdalarım.
artık gençte değilim ki
zaman gelip geçiyor yanımdan,
gene gençlik var ya dünyada
ve her yerde açıyor ya
genç gönüller,
gelin ey genç dostlarım
yaban ülkelerine göç edelim
ve masmavi göğün altında
temiz, tertemiz
şeylerden sözedelim;
huzur işte bunda.

ho şih fang